Konferencja ta miała miejsce w Lublinie w dniach 26-27 maja 2015 roku. Jej celem były: wymiana doświadczeń badaczy i praktyków, którzy zajmują się działaniami związanymi z profilaktyką w różnych środowiskach i na rzecz różnych odbiorców, przedstawienie narastających w ostatnich latach niepokojących zjawisk społecznych, dehumanizacji relacji międzyludzkich, kwestionowania obowiązujących dotychczas wartości, ról i wzorców czy manipulacji faktami i pojęciami, które sprawiają, iż człowiek staje się coraz mniej dojrzały (tzw. nastolatyzacja dorosłych) i tym samym zatraca on zdolność odróżniania realnego świata od rzeczywistości wirtualnej, lekceważąc również faktyczne zagrożenia. Wykładowcy przedstawili tutaj, że jednostka ludzka jest sterowaną przez osoby i środowiska, przez to jest coraz bardziej zdezorientowaną w świecie.
Człowiek ponadto w konferencji został przedstawiony, jako istota uciekająca przed swoimi słabościami i lękami, poszukująca oparcia i bezpieczeństwa, która nie ma jednoznacznych wartości i ich nie odnajduje w postaci czytelnych drogowskazów, a za to sięga po działania, które zamiast ratunku niosą jej tylko zniszczenie.
W tym właśnie kontekście Konferencja miała na celu prezentację poglądów na temat miejsca i roli profilaktyki w całokształcie życia człowieka, omówienie sukcesów i zagrożeń, które są związane z działaniami profilaktycznymi dla różnych odbiorców, doświadczenia w realizacji i ewaluacji oraz wieloprofilowych oddziaływań profilaktycznych i prezentację dobrych praktyk. Konferencja miała charakter interdyscyplinarny, w związku z czym do udziału w niej zaproszono badaczy i praktyków z zakresu psychologii, pedagogiki, socjologii, filozofii, prawa, nauk medycznych itd. Była ona ponadto podzielona na następujące bloki tematyczne: zagrożenia dla współczesnego człowieka, jak i również niedojrzały oraz dysfunkcjonalny człowiek w świecie niebezpieczeństw. Następnie należy również ukazać teoretyczne oraz pragmatyczne uzasadnienia dla podejmowanych działań profilaktycznych, czy programy profilaktyczne jako narzędzia służące do realizacji profilaktyki, czy strategie budowania programów profilaktycznych dostosowanych do potrzeb owych odbiorców. Wskazuje się również na specyfika działań profilaktycznych, kierowanych do zróżnicowanych grup odbiorców czy profilaktyczne aspekty działań wychowawczych, jak i rów-nież terapeutycznych, rehabilitacyjnych oraz duszpasterskich. Wskazuje się również na lokalną społeczność w działaniach profilaktycznych czy ewaluację programów profilaktycznych czy perspektywy oraz prognozy profesjonalnej profilaktyki w Polsce i na świecie.